تفاوت واکسن‌های چندگانه سگ ها
به طور کلی واکسیناسیون از هشت هفتگی آغاز می شود و مهمترین زمان برای واکسیناسیون درست در فاصله زمانی است که ایمنی بدن توله که از طریق مادر به او منتقل شده است به اتمام میرسد و حالا زمان آن است که شما با انجام واکسیناسیون، بدن توله را نسبت به انواع بیماری‌های سگ که به سادگی می توانند جان حیوان شما را بگیرند واکسینه کنید. این زمان درست در پایان ۸ هفتگی می باشد یعنی درست زمانی که توله شما وارد دومین ماه زندگی خود می شود می بایست واکسن های مخصوص را دریافت نماید.
در حال حاضر در دنیای دامپزشکی واکسن های چند گانه و همچنین به تازگی واکسن‌هایی تحت عنوان واکسن Puppy جهت ایجاد ایمنی مناسب در سگها و توله‌ها عرضه شده اند که تزریق آنها طبق پروتکل واکسیناسیون به خصوص الزامی می باشد.
بر خلاف واکسن های مخصوص گربه های خانگی که به واکسن سه گانه معروف هستند و گربه ها را در برابر سه بیماری مخصوص گربه سانان که بسیار کشنده نیز هستند مصون می کنند؛ برای سگ ها واکسن ها تنوع بیشتری دارند و به صورت واکسن های ۵ گانه تا ۹ گانه عرضه شده اند.
واکسن مخصوص توله سگ ها نیز به تازگی وارد دنیای واکسن‌ها شده است که در ادامه در خصوص آنها توضیح خواهیم داد.
واکسن Puppy
این واکسن برای توله سگ هایی است که ایمنی مادری پایینی دارند و در سنین پایین تر قابل تزریق به توله ها هستند. البته در مورد لزوم تزریق این واکسن هنوز در میان متخصصین علم دامپزشکی بحث وجود دارد و بسیاری از متخصصان لزومی به تزریق چنین واکسنی نمی بینند.
ما برخی بر این باورند که تزریق واکسن مخصوص توله سگ ها در توله های ضعیفی که از مادران غیر واکسینه متولد شده اند و مشخصا ایمنی پایینی دارند در ۶ هفتگی می تواند به کاهش آمار مرگ و میر آنها کمک کند. اما به طور روتین در برنامه واکسیناسیون توله سگ ها استفاده از همان واکسن های چندگانه معمول اثبات شده می باشد.
واکسن های چندگانه
اگر شناسنامه سگ خود را با دقت بررسی نمایید در کنار کادری که برچسب واکسن بر روی آن چسبانده شده است با عبارت LDHPPi مواجه خواهید شد. بعضا ممکن است این نوشته به صورت DHPPi نیز نوشته شده باشد. در واقع این یک نام ساخته شده از حروف ابتدایی نام بیماری هایی است که توسط این واکسن ها ایمنی در برابر آنها ایجاد خواهد شد.
این بیماری ها به شرح زیر می باشند:
D:Distemper Virus
H:Hepatitis
P:Parvo Virus
Pi:Parainfluenza
امروزه بیشتر واکسن های چندگانه سگ ها در برابر بیماری لپتوسپیروز نیز مصونیت ایجاد می کنند بنابراین در بسیاری از شناسنامه ها حرف L به اختصار از Leptospira در کنار DHPPi نوشته می شود.
تفاوت واکسن ها درست در همین نقطه آغاز می شود. لپتوسپیرا که یک باکتری خطرناک و کشنده می باشد قادر است با حمله به کلیه ها و کبد سبب از بین رفتن این ارگانها و ایجاد بیماری های حاد و کشنده شود. ۴ سویه مختلف از این باکتری می توانند برای سگها بیماری زا باشند که متخصصان تولید واکسن تلاش کرده اند تا در واکسن های مخصوص سگ سانان این سویه ها را نیز بگنجانند.
واکسن های ۵ گانه که به طور روتین در مقابل ۵ بیماری گفته شده مصونیت ایجاد می کنند؛ واکسن پایه ای هستند که مولد ایمنی کامل در برابر بیماری های دیستمپر، پاروو، هپاتیت، پارا آنفلوانزا و لپتوسپیرا هستند. اما در مورد لپتوسپیرا سویه های کامل این باکتری را تحت پوشش قرار نمی دهند. بنابراین از واکسن ۵ گانه تا ۹ گانه به ترتیب ۴ سویه مختلف لپتوسپیرا به مجموع بیماری هایی که توسط واکسن ایمنی زایی می کنند اضافه می شود و بنابراین تزریق واکسن ۹ گانه این مزیت را نسبت به ۵ گانه خواهد داشت که سگ شما در برابر سویه های بیشتری از باکتری لپتوسپیرا ایمن خواهد شد.
مطمئناً اینکه واکسن چندگانه را برای تزریق به سگ خود انتخاب کنید در هزینه ای که می بایست پرداخت نمایید تاثیر خواهد داشت و هرچه واکسن قوی تری تزریق شود هزینه پرداختی شما نیز بالاتر خواهد بود.
آیا لازم است سگ من در برابر تمامی سویه های بیماری لپتوسپیرا واکسینه شود؟!
پاسخ به این سوال ارتباط مستقیمی با منطقه ای دارد که در آن زندگی می کنید . به این معنا که در مناطق اندمیک که بیماری در آنها شایع تر است استفاده از واکسن های قوی تر اکیدا توصیه می گردد.
از آنجایی که لپتوسپیرا یک بیماری مشترک با انسان می باشد به منظور حفظ سلامتی خودتان هم که شده بهتر است سگتان را در برابر ابتلا به این بیماری ایمن کنید.
